1-2-5 Szatan W Poglądach Augustyna
Wielkim przeciwnikiem / Szatanem dla wczesnych Chrześcijan był Rzymski oraz Żydowski system. Żydowski system przeminął w 70AD, a Rzymski system przestał prześladować Chrześcijan kiedy imperium przyjęło Chrześcijaństwo w czasie rządów Konstantyna- przynajmniej widzialne prześladowanie. Z powodu zaprzestania widocznego prześladowania, czyli braku widzialnego przeciwnika- Chrześcijanie doszli do wniosku ze przeciwnik/Szatan musi być niewidzialnym, kosmicznym istnieniem. Na takim to podłożu pojawił się Augustyn.

Logiczny i analityczny umysł Augustyna miał znaczny wpływ na ukształtowanie i zjednolicenie idei Diabła i położeniu fundamentów dla przyszłych pokoleń. On zdawał sobie sprawę ze słabości pozycji na temat Diabła i dlatego bardziej niż inni, dostosował Pismo Święte by wesprzeć tą idee. Skoncentrował się na symbolicznym proroctwie Objawienia 12, mówiącym o tym, że tuz przed powrotem Chrystusa będzie się toczyła wojna między Michałem i jego aniołami/naśladowcami, a systemem symbolizowanym przez “smoka”. Ten temat rozwinąłem szerzej w sekcji 5-32. Co Augustyn świadomie pominął, to kontekst Objawienia 12- mianowicie, że jest to proroctwo dotyczące przyszłości, a nie opisem sytuacji z przeszłości, z czasów początków Biblijnej historii. Oczywistym zaprotestowaniem Augustyńskiej teorii jest to, że w księdze Rodzaju nie ma żadnej wzmianki o jakiejś wojnie w Niebie ani o osobie Szatana, upadłych aniołach, itd. Dlaczego trzeba było czekać tysiące lat, aż do czasów Biblijnego Objawienia, żeby nam było powiedziane co stało się przed/w czasie stworzenia świata? I w tym wypadku: dlaczego wiedza o tych wydarzeniach stała się tak bardzo fundamentalna dla Chrześcijaństwa, podczas gdy przez długie wieki Boży lud żył w całkowitej niewiedzy o tym. Jednak pomimo tego Augustyn, świadomie lub nieświadomie, upierał się przy swoich poglądach. On nawet doszedł do takiego zaskakującego wniosku, że to Anioł Michał, a nie sam Chrystus, pokonał Diabła, grzech, śmierć, itd.- cale rozdziały 1 oraz 2 listu do Hebrajczyków demonstrują to bez wątpliwości. Filozofia Augustyna doprowadziła do takiej sytuacji, że z czasem rozwinął się kult oddawania czci Michałowi w całkowitej nieświadomości na temat ostrzeżenia Pawła, żeby nie oddawać czci Aniołom [Kol.2:18]. W tym wersecie Paweł mówi, że oddawanie czci Aniołom jest rezultatem “ zamiłowania w uniżaniu siebie i czczenia aniołów i jest to nadęty bez powodu, zmysłowy sposób myślenia”, a nie zrozumienie, że Chrystus jest “głową” wszystkiego, w tym także aniołów. Być może to stało się dlatego, że Augustyn, a także inni, nie zrozumieli Biblijnej definicji Diabła jako “cielesnego myślenia”, a to doprowadziło ich do tych mylnych wniosków. Paweł nawet daje do zrozumienia, że to jest problem zbawienia, ponieważ mówi o czczeniu Aniołów jako “odsądzaniu [okradaniu z] od nagrody” [Kol.2:18 ASV]. Wciąż jednak, biorąc początek z Augustyna Miasto Boga oraz innych zapisków, kult czczenia Michała i jego “aniołów” rozpowszechnił się w Chrześcijaństwie, jak dowodzi tego na przykład zbudowanie budynku Mont St. Michel we Francji, a także niezliczona ilość Chrześcijańskiej sztuki, budynków i kultury.

Augustyńska wersja dualizmu mówi, że ludzkość należy do Diabła i jesteśmy przez niego i jego aniołów manipulowani: “Ludzkość jest Diabelskim drzewem owocowym, jego własnością, z którego on może zerwać owoc, jest to plac zabaw demonów”[1]. Biblijna pozycja jest całkowicie inna. “Wszystkie dusze są moje” powiedział Bóg [Ezech. 18:4]. Bardzo często jest podkreślone w Biblii, że Bóg jest stworzycielem człowieka- zatem należymy do Niego- a nie do Diabła: “Wiedz, że Jehowa jest Bogiem; to On nas uczynił i jesteśmy Jego; Jesteśmy jego owczarnia na Jego pastwisku” [Ps 100:3 ASV]. “On jest naszym Bogiem, a my jesteśmy ludem jego pastwiska, owczarnia w Jego rękach”[Ps95:7 ASV- cytowane w Hebrajczyków 3:7 jako odnoszące się do Chrześcijańskiego kościoła. Ludzkość należy do Boga, tak jak i całe Jego stworzenie- to była lekcja nauczana w księdze Joba, w jej końcowych rozdziałach, i jest to tematem bardzo wielu Psalmów. R.A.Markus wskazał, że sposób myślenia Augustyna na temat ludzkości, kosmosu, wszechświata… był zainspirowany upadkiem Rzymu w 410 AD[2]. Świat Augustyna stal się ciemny oraz grzeszny, siły zła były zwycięskie- tak więc jego teologia odzwierciedlała jego własne odczucia i doświadczenie, a nie Biblijną prawdę, która nie zawsze idzie w parze z naszym życiowym doświadczeniem.

Augustyn był świadomy “trudnych zagadnień” na temat początków zła oraz idei grzechu. Ale tak samo jak i z innymi próbami, zamiast je rozwiązać, on tylko pogłębił [rozszerzył] ten istotny problem. Obwiniał grzech powołując się na fakt, że ludzkość miała wolną wole; a potem zakrył się stwierdzeniem, że “wola zła jest nie do ogarnięcia” całe to zagadnienie jest niewytłumaczalną tajemnicą, i wszystkie stworzone istoty muszą nieuchronnie zgrzeszyć [Miasto Boga 12.15]. Podczas gdy ziarno prawdy tkwi w stwierdzeniu, że idea początku grzechu jest trudna do wyrażenia, to jednak filozofia Augustyna o “nieuchronnym grzechu” poniżyła człowieczeństwo i doprowadziła poprzez Kalwinizm do poglądu, że jesteśmy tylko marnymi grzesznikami, którzy powinni pogardzać sobą- a zatem położyła parafianów głównego nurtu Chrześcijaństwa pod “twardym butem” psychologicznego nadużywania, co trwa do dzisiaj. Także idea, że każde stworzenie musi zgrzeszyć jest logicznym problemem dla tych, którzy wierzą, że wszyscy Aniołowie byli stworzeni przez Boga, ale tylko niektórzy z nich zgrzeszyli. Dlaczego nie wszyscy z nich zgrzeszyli, jeżeli wszystkie stworzenia muszą zgrzeszyć? Poza tym oczywiście nie ma żadnego Biblijnego dowodu, który by wspierał pogląd, że wszystkie stworzenia muszą zgrzeszyć. Weźmy na przykład pod uwagę zwierzęta- czy one także nieuchronnie grzeszą?

Komentatorzy Augustyńskich prac nie byli w stanie zauważyć faktu, że dowody na istnienie Diabła są wzajemnie zaprzeczające sobie - tak też jest z głównym nurtem Chrześcijańskiej teologii. Nawet w 11 rozdziale Miasta Boga czytamy, że Diabeł był od początku grzesznikiem i w tym samym czasie czytamy tam, że Diabeł był na początku dobry- “był na początku w prawdzie, ale nie wytrwał” [Miasto Boga 11.13 porównaj 11.15]. Pomimo twierdzenia, że Aniołowie i wszystkie stworzenia muszą nieuchronnie zgrzeszyć, Augustyn zapewniał, że “nowy Diabeł nie powstanie już więcej z pośród dobrych aniołów”[11.13] J.B. Russell tak to komentuje: “Niektóre z jego [Augustyna] przekonań są słabe i nie trzymają się całości. Taka słabość wzbudza ogromnie ważne pytanie na temat logiki uformowania konceptu Diabła. Jeżeli Augustyn był nieścisły na ten temat, stworzył tradycje na ten temat, to jak taka tradycja ma w ogóle jakaś ważność? Żadna ideologia oparta na niestałym gruncie nie może się ostać”[3]- I rzeczywiście nie może.

Augustyn postawił samego siebie w takiej pogmatwanej sytuacji przez to, że przywiązał się do poglądu, że “Bóg czyni tylko dobro”. Poszedł aż tak daleko w swoim rozumowaniu, że stwierdził, iż wszystko pochodzi od Boga, ale Bóg nie stwarza zła, dlatego też zło w rzeczywistości nie istnieje- jest to po prostu sprawą “nieistnienia”, braku dobra: “Zło jest niczym, ponieważ Bóg stwarza wszystko, a Bóg nie stwarza zła”[4]. Augustyn po prostu nie był w stanie pojąć prostego Biblijnego stwierdzenia, że Bóg jest autorem nieszczęścia/zła” w tym świecie. Co więcej czym jest człowiek żeby powiedzieć Bogu, co On może albo nie może uczynić? Co więcej, nasze zrozumienie “dobra” jest bardzo ograniczone. Nie jesteśmy niczym więcej niż małymi dziećmi, które nie rozumieją, że ich pojęcie dobra nie pokrywa się z rozumieniem ich ojca. Nasz problem w zrozumieniu, że Bóg może przynieść i przynosi zło w postaci nieszczęść i katastrof, pochodzi stąd, że osądzamy Go w taki sam sposób w jaki osądzamy człowieka. Nie ma wątpliwości co do tego, że istnieje zło na tym świecie, na które zezwala wszechpotężny Bóg, który ma moc,  aby na to nie zezwolić.  Także Biblia uczy, że gdy jest nieszczęście w mieście, to z pewnością Bóg to uczynił [Amosa 3:7]. Wszystkie nowotwory, prześladowania, morderstwa, zniszczenia…mogłyby być zakończone przez Niego w jednym momencie. Ale On tego nie robi. I jesteśmy świadomie wystawieni na to, aby z tym się borykać, wiedząc że nasz Bóg jest Bogiem miłości i łaski. Jeżeli byśmy osądzali człowieka, który świadomie pozwala na gwałt, morderstwo, zniszczenie…w jego państwie, kiedy miał możliwość żeby temu przeciwdziałać, bylibyśmy w pełni usprawiedliwieni, żeby go doszczętnie potępić. To w taki właśnie sposób przestępstwa wojenne z łatwością i z pełnym poparciem, miały takie zakończenie. Tak wiec mamy tendencje, aby osadzać Boga w taki sposób, w jaki osądzamy człowieka, rozumiejąc że nasze zrozumienie zła i jego przyczyn idzie w parze z Bożym zrozumieniem. Ale Bóg jest Bogiem i w tym sensie nie jest On człowiekiem. Wyzwanie wiary nakazuje nam by się z tym zmagać w taki sposób,
w jaki On odnosi się do nas; zmagać się aby być na tyle pokornym, aby uznać znikomość naszego zrozumienia; żeby wierzyć w Niego; a przez ten proces zmagania dojść do wiedzy o Nim, miłości do Niego i całkowitego zaufania mu, tym bardziej gdy oczekujemy na końcowe przyjście Jego Królestwa na ziemię.

Jakże często popularna idea Diabła została stworzona i rozwinięta po to, żeby oczyścić Boga z winy za zło i nieszczęścia w naszym życiu. Dlaczego istnieje taka potrzeba? Ponieważ jest to największe praktyczne wyzwanie wiary w Boga. Jeżeli to przyjmiemy to musimy odrzucić nasze pragnienie postrzegania Boga zgodnie z naszym wyobrażeniem, który postępuje w sposób w jaki chcielibyśmy żeby postępował; i zaakceptować Go i Jego Słowo ponad naszym własnym zrozumieniem. Boże obwieszczenie w Izajasza 55, że Jego drogi są ponad naszymi drogami, Jego myśli są ponad naszymi myślami; powinno być wzięte poważnie do naszego serca- Jego koncept dobra i jest po prostu daleko ponad naszym, a nawet ponad naszą możliwością by to pojąć. Job zmagał się z tym całym zagadnieniem, a Boża odpowiedź dla Joba w rozdziale 38 była po prostu: “ Kto zaciemnia zrozumienie przez słowa nie poparte wiedzą?...gdzie byleś kiedy kładłem podwaliny ziemi? Powiedz jeżeli masz zrozumienie”. Dla mnie bełkot “ojców kościoła” który był rozważony do tej pory w tym rozdziale, jest w istocie zaciemnianiem Bożego zrozumienia poprzez “słowa nie poparte wiedzą”. Lekcją, jaką wyciągnąłem z porażki Augustyna, oraz wszystkich wczesnych “ojców”, jest to że my po prostu musimy stawić czoła problemowi grzechu i zła; ponieważ każda próba, żeby się z tego wywinąć, uciec od tego, uniknąć tego; kończy się dalszymi komplikacjami, które w końcu są niszczące dla prawdziwej wiary. Dla mnie żadna religia, zestaw doktryn, teologia, nazwij to jak chcesz, nie jest nic warte jeżeli nie stawimy czoła zagadnieniu grzechu oraz zła. Popularny pogląd utrzymywany przez główny nurt Chrześcijaństwa jaki został ugruntowany przez Augustyna, po prostu tego nie robi.

Odnośniki
(1) Peter Brown, Augustine Of Hippo (London: Faber, 2000) s. 245.
(2) R.A. Markus, Saeculum: History And Society In The Theology Of Augustine (Cambridge: C.U.P., 1970).
(3) J.B. Russell, Satan: The Early Christian Tradition (Ithaca: Cornell University Press, 1994 ed.) s. 218.
(4) Cytowane w G.R. Evans, Augustine On Evil (Cambridge: C.U.P., 1982) s. 91.

Wstep

Rozdzial 1: Historia Doktryny
1-1 Historia Diabla I Szatana W Starotestamentowych Czasach
1-1-1 Izrael w Niewoli: Babilonskie I Perskie Wplywy
1-1-2 Grecki Wplyw
1-2 Diabel po Nowym Testamencie
1-2-1 Szatan wedlug Jystyna Meczennika
1-2-2 Szatan wedlug Ireneusza i Tertuliana
1-2-3 Szatan wedlug Clemensa i Orygena
1-2-4 Szatan wedlug Lactanjusza i Anastazjusza
1-2-5 Szatan wedlug Augustyna
1-3 Szatan w Sredniowieczu
1-4 Szatan od Czasow Reformacji
1-4-1 Szatan w Raju Utraconym
1-5 Protestanci: Opor Popularnej Ideii Diabla
1-6 Diabel I Szatan we wspolczesnym mysleniu

Rozdzial 2: Niektore Podstawowe Nauki Biblijne
2-1 Aniolowie
2-2 Pochodzenie Grzechu i Zla
Dygresja 2: Rzymianie oraz madrosc Solomona
Dygresja 3: Kontekst Rodzaju 1-3
2-3 Szatan i Diabel
2-4 Zydowski Szatan
2-5 Pieklo
Dygresja 4 "Duchy w wiezieniu"

Rozdzial 3: Praktyczne Powiazania
3-1 Niektore Praktyczne Powiazania
3-1-1 "Byc duchowego usposobienia": Sedno Chrzescijanstwa
3-2 Diabel i Szatan: Trudne Pytania

Rozdzial 4: Demony
4-1 Diabel, Szatan i Demony
4-2 Demony i Balwany
4-3 Demony i Choroby
4-4 Jezyk Tamtych Dni
Dygresja 5 Bog Adoptuje Ludzka Perspektywe
4-6 Demony: Dlaczego Jezus Nie Skorygowal Ludzi?
4-7 Psychologia Wiary w Demony
4-8 Demony: Podsumowanie

Rozdzial 5: Niektore Przekrecone Wersety
Rozdzial 5 Studium Niektorych Biblijnych Wersetow Ktore Wspominaja Diabla i Szatana
5-2 Waz w Edenie
5-3 Synowie Bozy i Corki Ludzkie
5-4 Szatan w Hioba
5-4-1 Satan w Hioba: Wspolwierny?
5-4-2 Szatan w Hioba: Aniol-Szatan?
5-4-3 Obalenie Mitu 'Szatana' w Hioba
5-5 Lucyfer Krol Babilonu
5-6 Nanaszczony Cherubin
5-7 Szatan w Zachariasza 3
5-8 Kuszenie Jezusa
5-8-1 Jezus Na Pustyni: Studium Jezykowe Oraz Natura Pokus
5-8-2 Kuszenie Na Pustyni: Spojrzenie W Myslenie Jezusa
5-9 Nieczyste Duchy
5-10 Diabel I Jego Aniolowie
5-11 Szatan Zabiera Slowo
5-12 Szatan Jak Blyskawica
5-13 Szatan Wstepuje w Judasza
5-14 Piotr I Szatan
5-15 Wasz Ojciec Diabel
5-16 Przesladowanie Przez Diabla
5-17 Dziecko Diabla
5-18 Moc Szatana
5-19 Wydanie Szatanowi
5-20 Bog /Ksiaze Tego Swiata
5-21 Aniol Swiatlosci
5-22 Wyslannik Szatana
5-23 Ksiaze Nadziemski
5-24 Dawac przystep Diablu
5-25 Zasadzki Diabelskie
5-26 Sieci Diabelskie
5-27 Poszli za Szatanem
5-28 Przeciwstaw Sie Diablu
5-29 Lancuchy Ciemnosci
5-30 Cialo Mojzesza
5-31 Synagoga Szatana
5-32 Michal i Wielki Smok
5-33 Diabel i Szatan Zwiazani
Dygresja 6: "Czlowiek Bezprawia " (2 Tes. 2)

Rozdzial 6: Troche Koncowych wnioskow
6-1 Prawdziwy Diabel: Koncowe Wnioski
Legion i Gadarenskie Swinie