Prawdziwe Diabeł Biblijna Wyjaśnienie. Tlumaczenie: Waclaw Cwiecek

Kompletna książka jak PDF

Rozdzial 1: Historia Doktryny
1-1 Historia Diabla I Szatana W Starotestamentowych Czasach
1-1-1 Izrael w Niewoli: Babilonskie I Perskie Wplywy
1-1-2 Grecki Wplyw
1-2 Diabel po Nowym Testamencie
1-2-1 Szatan wedlug Jystyna Meczennika
1-2-2 Szatan wedlug Ireneusza i Tertuliana
1-2-3 Szatan wedlug Clemensa i Orygena
1-2-4 Szatan wedlug Lactanjusza i Anastazjusza
1-2-5 Szatan wedlug Augustyna
1-3 Szatan w Sredniowieczu
1-4 Szatan od Czasow Reformacji
1-4-1 Szatan w Raju Utraconym
1-5 Protestanci: Opor Popularnej Ideii Diabla
1-6 Diabel I Szatan we wspolczesnym mysleniu

Rozdzial 2: Niektore Podstawowe Nauki Biblijne
2-1 Aniolowie
2-2 Pochodzenie Grzechu i Zla
Dygresja 2: Rzymianie oraz madrosc Solomona
Dygresja 3: Kontekst Rodzaju 1-3
2-3 Szatan i Diabel
2-4 Zydowski Szatan
2-5 Pieklo
Dygresja 4 "Duchy w wiezieniu"

Rozdzial 3: Praktyczne Powiazania
3-1 Niektore Praktyczne Powiazania
3-1-1 "Byc duchowego usposobienia": Sedno Chrzescijanstwa
3-2 Diabel i Szatan: Trudne Pytania

Rozdzial 4: Demony
4-1 Diabel, Szatan i Demony
4-2 Demony i Balwany
4-3 Demony i Choroby
4-4 Jezyk Tamtych Dni
Dygresja 5 Bog Adoptuje Ludzka Perspektywe
4-6 Demony: Dlaczego Jezus Nie Skorygowal Ludzi?
4-7 Psychologia Wiary w Demony
4-8 Demony: Podsumowanie

Rozdzial 5: Niektore Przekrecone Wersety
Rozdzial 5 Studium Niektorych Biblijnych Wersetow Ktore Wspominaja Diabla i Szatana
5-2 Waz w Edenie
5-3 Synowie Bozy i Corki Ludzkie
5-4 Szatan w Hioba
5-4-1 Satan w Hioba: Wspolwierny?
5-4-2 Szatan w Hioba: Aniol-Szatan?
5-4-3 Obalenie Mitu 'Szatana' w Hioba
5-5 Lucyfer Krol Babilonu
5-6 Nanaszczony Cherubin
5-7 Szatan w Zachariasza 3
5-8 Kuszenie Jezusa
5-8-1 Jezus Na Pustyni: Studium Jezykowe Oraz Natura Pokus
5-8-2 Kuszenie Na Pustyni: Spojrzenie W Myslenie Jezusa
5-9 Nieczyste Duchy
5-10 Diabel I Jego Aniolowie
5-11 Szatan Zabiera Slowo
5-12 Szatan Jak Blyskawica
5-13 Szatan Wstepuje w Judasza
5-14 Piotr I Szatan
5-15 Wasz Ojciec Diabel
5-16 Przesladowanie Przez Diabla
5-17 Dziecko Diabla
5-18 Moc Szatana
5-19 Wydanie Szatanowi
5-20 Bog /Ksiaze Tego Swiata
5-21 Aniol Swiatlosci
5-22 Wyslannik Szatana
5-23 Ksiaze Nadziemski
5-24 Dawac przystep Diablu
5-25 Zasadzki Diabelskie
5-26 Sieci Diabelskie
5-27 Poszli za Szatanem
5-28 Przeciwstaw Sie Diablu
5-29 Lancuchy Ciemnosci
5-30 Cialo Mojzesza
5-31 Synagoga Szatana
5-32 Michal i Wielki Smok
5-33 Diabel i Szatan Zwiazani
Dygresja 6: "Czlowiek Bezprawia " (2 Tes. 2)

Rozdzial 6: Troche Koncowych wnioskow
6-1 Prawdziwy Diabel: Koncowe Wnioski
Legion i Gadarenskie Swinie

2-5 Piekło
Popularne zrozumienie piekła wskazuje, że jest to miejsce kary dla niegodziwych “nieśmiertelnych dusz” natychmiast po śmierci, albo też miejsce męczarni dla tych, którzy są odrzuceni w czasie sądu. Jesteśmy przekonani, że Biblia uczy, że piekło to grób do którego wszyscy ludzie idą po śmierci.

Oryginalne Hebrajskie słowo `sheol`, które wiele razy przetłumaczono jako `piekło` oznacza `zakryte/przykryte miejsce`. `Piekło `jest spolszczoną wersja `sheolu`; tak więc gdy czytamy `piekło` to nie czytamy słowa, które zostało rzetelnie przetłumaczone, ale jego interpretację. W angielskim języku słowo `piekło` jest oddane jako `hell` co bardziej oddaje sens znaczenia. Na przykład angielskie słowo `helmet` [po polsku `Chełm`] jest prawie literalnym opisem; hell-met, oznaczając przykrycie głowy. Według Biblii, to `przykryte miejsce` albo `piekło`, jest grobem [1]. Jest wiele przykładów, gdzie to oryginalne słowo `sheol` jest tłumaczone jako `grób`. I rzeczywiście niektóre współczesne przekłady Biblii bardzo rzadko używają słowa `piekło` raczej tłumacząc je bardziej poprawnie jako `grób`. Kilka poniższych przykładów, w których słowo `sheol` jest przetłumaczone jako `grób`, powinno obali popularne wierzenie, ze piekło jest miejscem ognia oraz męczarni dla bezbożnych.
-         “… niech się zawiodą występni, niech zamilkną w Szeolu! [Ps. 31:18 B.T.]) – oni nie będą jęczeć z bólu.
-        “ Lecz Bóg wyzwoli moją duszę z mocy Szeolu…” [Ps. 49:15]) – tzn. Dusza Dawida albo ciało będzie wzbudzone z grobu albo `piekła`.
Wiara, że 'piekło' jest miejscem kary dla niegodziwych, z której nie mogą się wyswobodzić, nie można pogodzić z powyższymi wersetami; sprawiedliwy idzie do piekła [grobu] i może wrócić znowu. Ozeasza 13:14 potwierdza to w ten sposób: “ Czy mam ich wyrwać z Seolu? albo od śmierci wybawić? Gdzie twa zaraza, o Śmierci, gdzie twa zagłada, Szeolu?”. Jest to cytowane w 1 Kor 15:55 i zastosowane do zmartwychwstania w czasie powrotu Jezusa Chrystusa. Podobnie w wizji drugiego zmartwychwstania [stadium 5.5], “Śmierć i Hades [po Grecku piekło albo grób] wyda nieżyjących, którzy byli w nim”[Obj.20:13] Zauważ podobieństwo pomiędzy śmiercią, a grobem i Hadesem [zobacz także Psalm 6:5]. Słowa Hanny w 1 Sam.2:6 są bardzo wyraźne: “To Pan daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń wyprowadza.[przez zmartwychwstanie].”

Rozumiejąc, że `piekło` to grób, oczekujemy, że sprawiedliwi będą wybawieni z niego poprzez zmartwychwstanie do życia wiecznego. Tak więc jest to możliwe aby wejść do `piekła` albo grobu, a później wyjść z niego poprzez zmartwychwstanie. Największym przykładem tego jest sam Jezus, którego `dusza` albo ciało nie było zostawione w Hadesie [piekle], ani jego ciało spotkało zepsucie”[Dzieje 2:31] ponieważ został wzbudzony. Zauważ paralele pomiędzy Jezusową `duszą` i jego `ciałem`. To, że ciało “nie zostało zostawione w Hadesie” wskazuje, że tam było przez jakiś czas, tzn. Trzy dni Jego ciało było w grobie. To że Chrystus poszedł do `piekła`, powinno być wystarczającym dowodem, że to nie jest specjalnie przeznaczone miejsce dla niegodziwych.

Zarówno dobrzy jak i źli ludzie idą do `piekła` to jest grobu. Tak więc Jezusowi “wyznaczono grób z bezbożnymi” [Iz.53:9]. Zgodnie z tym mamy wiele więcej przykładów o sprawiedliwych ludziach idących do piekła to jest grobu. Jakub powiedział, że “zejdzie do grobu (piekła)…opłakując swojego syna, Józefa [Rodz.37:35].

Jedna z podstawowych Bożych zasad brzmi: “karą za grzech jest śmierć” [Rzym.6:23; Jakuba 1:15]. Już wcześniej wykazaliśmy, że śmierć jest stanem całkowitej nieświadomości. Rezultatem grzechu jest całkowite unicestwienie, a nie wieczne cierpienia[Mat 21:41; 22:7; Mk.12:9; Jakuba 4:12] z taką samą pewnością z jaką ludzie byli wytraceni w potopie [Łuk.17:27,29] oraz jak Izraelici powymierali na pustyni [1Kor.10:10]. W obu przypadkach grzesznicy umarli zamiast być wiecznie torturowanym. Tak więc jest to niemożliwe żeby bezbożni byli karani wiecznością męczarni i cierpienia.

Widzieliśmy także, że Bóg nie liczy nam grzechu-albo też nie odnotowuje go- jeżeli nie jesteśmy zaznajomieni z Jego słowem [Rzym.5:13]. Tacy ludzie pozostaną w stanie śmierci. Ci, co znali Boże wymagania będą wzbudzeni i osądzeni po powrocie Chrystusa. Jeżeli będą uznani za niegodziwych to zostaną ukarani śmiercią ponieważ to będzie wyrok za grzech. Tak więc po stawieniu się przed sędziowskim tronem Jezusa, będą ukarani i umrą znowu i pozostaną martwi na zawsze. To będzie “druga śmierć” o której mówi Obj.2:11; 20:6. Ci ludzie którzy umarli raz, śmiercią całkowitej nieświadomości, będą z martwych wzbudzeni i osądzeni przez Chrystusa po jego powrocie i ukarani druga śmiercią, która podobnie jak i pierwsza śmierć, będzie na zawsze stanem całkowitej nieświadomości. W tym sensie kara za grzech jest “wieczna” , w tym sensie że nie będzie końca ich śmierci. Bycie martwym na zawsze jest wieczną karą. Jednym z przykładów w jaki Biblia urywa tej formy stwierdzenia znajdziemy w Powt. Pr.11:4. Opisane jest tam Boże zniszczenie armii Faraona na Morzu Czerwonym jako wiecznie trwałe zniszczenie i w taki sposób armia Faraona nigdy jiz nie będzie zagrażać Izraelowi: “co uczynił wojsku egipskiemu… jak je kazał zatopić wodom Morza Czerwonego… wygubił ich Pan aż do dnia dzisiejszego”.

Jedna z przypowieści mówiąca o powrocie Jezusa i o sądzie, mówi o niegodziwych będących zabitych w jego obecności [Łuk.19:27]. Jest to trudne, aby wpasować w idee, że niegodziwi będą istnieć na wieki, mając świadomość i cały czas będąc torturowanymi. Na zdrowy rozsądek to byłaby niesprawiedliwa kara- wiecznotrwałe cierpienia za złe czyny dokonane powiedzmy w ciągu 70 lat życia. Bóg nie ma przyjemności w karaniu niegodziwych: tak więc możemy śmiało potwierdzić, że On nie wymierzy im wiecznotrwałej kary męki [Ez.18:23,32; 33:11 porównaj
2 Piotra 3:9].

Nominalne Chrześcijaństwo często kojarzy `piekło` z ogniem i torturami. To jest w jawnym kontraście do nauki Biblijnej na temat piekła [grobu]. “ Do Szeolu są gnani jak owce, pasie ich śmierć, zejdą prosto do grobu, serca prawych zapanują nad nimi, rano zniknie ich postać, Szeol ich mieszkaniem”.[Ps.49:15] wskazuje że śmierć jest miejscem pokojowej nicości. Pomimo tego że dusza Jezusa była w piekle przez trzy dni, jednak nie ucierpiała skażenia [Dz.2:31]. To byłoby niemożliwe gdyby piekło było miejscem ognia. Ezechiel 32:26-30 przedstawia obraz bohaterskich żołnierzy z okolicznych narodów, lezących w ich grobach: “leżą oni nie przy bohaterach, którzy padli w czasach pradawnych, którzy w pełnej zbroi bojowej zstąpili do Szeolu, którym podłożono ich miecze pod głowy, a ich tarcze na ich kości, gdyż byli postrachem dla bohaterów w kraju żyjących…spoczywają oni przy nieobrzezanych, przy tych, którzy zstąpili do dołu. Czytając ten fragment, ciężko sobie wyobrazić, że piekło jest miejscem ognia. Fizyczne rzeczy [np. miecze] idą do tego samego piekła, jak i ludzie co wykazuje, że piekło nie jest miejscem duchowych cierpień. Tak więc Piotr powiedział niegodziwemu człowiekowi “Niech zginą Twoje pieniądze z Tobą” [Dz.8:20].

Sprawozdanie z księgi Jonasza także zaprzecz temu. Jonasz był połknięty żywcem przez wielką rybę, “Jonasz modlił się do Pana Boga z wnętrza brzucha ryby. I powiedział: Plączę… do Pana… z brzucha Sheolu [piekła] wolałem” [Jonasza 2:1,2]. To kładzie na równi “brzuch Sheolu” z brzuchem ryby. Brzuch ryby rzeczywiście był “zakrytym miejscem”, co jest zasadniczym znaczeniem słowa “sheol”. Oczywiście nie było to miejsce płomienistego ognia, i Jonasz wyszedł z “brzucha Sheolu” kiedy ryba go zwymiotowała. To wskazywało na przyszłe zmartwychwstanie Jezusa z `piekła`[grobu]- zobacz Mat 12:40.

Podkreśliłem już w tym opracowaniu, że Biblia konsekwentnie obala pogańskie mity na temat osoby Szatana oraz pokazuje Yahveh, Boga Izraela, jako jedynego prawdziwego Boga. Jednym z najbardziej przekonujących Kananejskich mitów, była idea Baala i Mota, bogów obłoków i podziemia, którzy byli uwiązani w śmiertelnej walce. Ta idea kosmicznego konfliktu miała swój odpowiednik w Babilońskiej idei walki miedzy światłem i ciemnością i można ją znaleźć w dzisiejszych czasach w rożnych wierzeniach o Bogu i Szatanie, którzy toczą nieustanną walkę w Niebie i na ziemi. Biblia często nawiązuje do Mota albo Maweta, chociaż w większości przekładów te Hebrajskie imiona są tłumaczone jako `śmierć` albo `podziemie`. Często jednak Mawet jest synonimem Sheolu [grobu]. Tak na przykład w Habakuka 2:5- nienasycony głód [apetyt] Mawata/Mota jest porównany z nienasyconym grobem. Tekst Ras Shamra mówi o nienasyconym apetycie Mota na martwych ludzi- on ich pożera swoimi rękami [2]. Są częste porównania między Motem/Mawatem, a grobem: 2 Sam 22:5,6; Iz.28:18; Oz.13:14; Joba 28:22; 30:23; Ps.6:5; 18:5; 89:48; 116:3; Przypowieści 2:18; 5:5; 7:27. Cały problem w tym, że Mot/Mawat nie istnieje, to po prostu jest rozumiane jako grób. Ponieważ bardzo często, język użyty by opisać Mota w pogańskiej literaturze jest odniesiony do Boga, po to żeby pokazać, że w rzeczywistości Mot nie istnieje [zobacz rozdział 5-4-1]. W kontekście tego wywodu, znaczenie tego co jest już powiedziane jest takie żeby wskazać, że Biblia używa pogańskich poglądów na temat postaci `Szatana`, po to żeby je obalić, wykazać, że on nie istnieje w świetle wszechwładzy jedynego prawdziwego Boga.

SYMBOLICZNY OGIEŃ
Jednak Biblia często posługuje się obrazem wiecznego ognia, po to żeby opisać Boży gniew przeciwko grzechowi, który kończy się całkowitą zagładą grzesznika w grobie. Sodoma była ukarana “wiecznotrwałym ogniem” [Judy v.7], co rozumiemy, że była całkowicie zniszczona z powodu niegodziwości jej mieszkańców. Obecnie to miasto jest ruina, zatopione pod wodami Morza Martwego; w żaden sposób nie jest w ogniu, który byłby niezbędny, gdybyśmy mieli rozumieć `wiecznotrwały ogień` w sposób dosłowny. Podobnie Jeruzalem było zagrożone wiecznym ogniem Bożego gniewu, z powodu grzechu Izraela: “…rozpalę ogień w jej bramach, i pochłonie pałace Jeruzalem, i nie zostanie ugaszony” [Jer.17:27]. Jeruzalem ma w Bożym planie być przyszłą stolicą Królestwa Bożego [Iz,2:2-4; Ps.48:2] dlatego widzimy, że Bóg nie zamierzał żebyśmy czytali ten werset z Jeremiasza w sposób literalny. Domy mężów stanu w Jeruzalem zostały spalone ogniem [2 Kro.25:9], ale ten ogień nie trwał na wieki. Ogień reprezentuje Boży gniew i Bożą karę przeciwko grzechowi, ale jego gniew nie jest wiecznotrwały [Jer.3:12]. Ogień zamienia to, co spala w proch [popiół]; a my wiemy, że karą za grzech jest śmierć, powrót do prochu [“z prochu jesteś i w proch się obrócisz]. Jest to może powód, dla którego ogień jest użyty jako obraz kary za grzech.

Podobnie Bóg ukarał kraj Edomitów ogniem, który “nie będzie ugaszony nocą ani za dnia; jego dym będzie się unosił na zawsze. Z pokolenia na pokolenie będzie leżał odłogiem…sowy i kruki będą tam zamieszkiwać…ciernie porosną w pałacach”[Iz.34:9-15]. Wiedząc, e zwierzęta i rośliny będą istnieć w ziemi Edomitów, rozumiemy że język ognia wiecznotrwałego odnosi się do gniewu Bożego i całkowitego zniszczenia tego miejsca, nie powinniśmy rozumieć tego dosłownie.

Hebrajskie i Greckie wyrażenia tłumaczone “na zawsze” [na wieki], w sensie dosłownym znaczą “ przez wiek[i]”. Czasami odnosi się to do literalnej wiecznotrwałości, na przykład wiecznotrwałe Królestwo, ale nie jest tak zawsze. Iz.32:14,15 jest tu przykładem: “strumienie i wieże staną się siedzibami na zawsze…aż do czasu kiedy duch będzie wylany na nas”. To jest jeden ze sposobów w jaki mamy zrozumieć “wieczność” “wiecznotrwały ogień”.

Raz za razem Boży gniew na grzechy Jeruzalem i Izraela są upodobnione do ognia: “Mój gniew i moja zapalczywość będzie wylana na to miejsce-[Jeruzalem]…będzie płonęło w ogniu i nie zgaśnie”[Jer.7:20; inne przykłady w Tren.4:11; Król.22:17].

Ogień jest także związany z Bożym sądem nad grzechem, zwłaszcza w czasie powrotu Chrystusa: “ Bo oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy wyrządzający krzywdę będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień…”[Mal.3:19]. Kiedy słoma, a nawet ludzkie ciało jest spalone ogniem, ono wraca do prochu. Jest to niemożliwe by ono płonęło na wieki. Język `wiecznego ognia` nie może zatem odnosić się do wiecznego cierpienia. Ogień nie może trwać na zawsze jeżeli nie ma co spalać. Powinniśmy zauważyć, że “Hades” [piekło] jest “wrzucony do jeziora ognia”[Obj.20:14]. To wskazuje, że Hades to nie to samo co “jezioro ognia”; to reprezentuje całkowite zniszczenie. W sposób symboliczny księga Objawienia mówi nam, że grób będzie zniszczony, ponieważ pod koniec Milenium nie będzie już więcej śmierci.

Gehenna
W Nowym Testamencie istnieją dwa Greckie słowa tłumaczone jako `piekło`. `Hades` jest odpowiednikiem Hebrajskiego `sheol`, który już omówiliśmy. `Gehenna` jest nazwą śmietniska, które było położone poza murami Jeruzalem, gdzie wszystkie śmieci i odpadki były palone.[Joz.15:8]. Takiego typu śmietniska znajdują się w każdych dużych miastach, zwłaszcza w rozwiniętych krajach. [Np. Dymne Wzgórze na peryferii Manili w Filipinach]. Jako przymiotnik własny – tzn. opis/nazwa miejsca- słowo to powinno zostać nie przetłumaczone jako `Gehenna`, zamiast tłumaczyć je jako `piekło`.

`Gehenna` jest Aramejskim odpowiednikiem Hebrajskiego słowa `Ge-ben-Hinnon`. Było ono położone w pobliżu Jeruzalem [Joz.15:8]. W czasach Chrystusa było to miejskim wysypiskiem. Zwłoki przestępców były tam wrzucane w ogień, który był stale podtrzymywany, tak więc Gehenna stała się symbolem zniszczenia i odtrącenia. Znowu musimy podkreślić, że to, co było tam wrzucone w ogień, nie pozostawało na zawsze- zwłoki pod wpływem dekompozycji zamieniały się w proch. “Bóg nasz bowiem jest ogniem pochłaniającym”[Heb.12:9] w dniu sadu; ogień Jego zapalczywości przeciwko grzechowi zniszczy grzeszników zamiast pozostawić ich w stanie świadomości. W poprzednich Bożych sądach nad swym ludem, a zwłaszcza z rąk Babilończyków, Gehenna była wypełniona martwymi ciałami grzeszników z pomiędzy Bożego ludu[Jer.32:33].

W sposób mistrzowski, Pan Jezus użył Starotestamentowego zwrotu, w jego użyciu słowa `Gehenna`. Często mówił, że ci co będą odrzuceni w dniu sądu ostatecznego w czasie Jego powrotu, pójdą do “piekła [tzn. Gehenny], w ogień nieugaszony…gdzie ich robak nie umrze”[Marka 9:43,44]. Gehenna miała skojarzyć się w umysłach Żydów jako idea odrzucenia i zniszczenia ciała, i  my już widzieliśmy, że “ogień wieczny” jest idiomem, który określa Boży gniew przeciwko grzechowi oraz wieczne zniszczenie grzeszników przez śmierć.

Odnośnik mówiący “Gdzie robak ich nie umiera” jest widocznie częścią tego samego idiomu wyrażającego całkowite zniszczenie-jest to nie do pomyślenia żeby był literalny robak, który by nigdy nie umarł. Fakt, że Gehenna była miejscem poprzednich kar niegodziwych z pomiędzy Bożego ludu, dalej podkreśla mistrzowski sposób w jaki Jezus używa symbolu Gehenny. Tu znowu, tak jak i z innymi doktrynami, pogańskie idee przesiąkły Chrześcijański sposób myślenia. Egipcjanie wierzyli, że podziemie było miejscem ognia- i to zostało sprowadzone do Żydowskich wierzeń, a także doprowadziło Chrześcijan do zniekształcenia Chrystusowej symboliki ognia Gehenny, jako symbolu całkowitego zniszczenia. Zauważ także jak Egipscy Koptyści wierzyli, że bogowie podziemia używali trójzębnych wideł by torturować umarłych, i to także zostało przeniesione do Chrześcijaństwa w obrazach pokazujących Szatana w “piekle” uzbrojonego w trójzębne widły. Ale Biblia nic nie mówi o widłach ani też nie ma żadnej wzmianki na temat złoczyńcy, który jest torturowany zaraz po jego śmierci- ale raczej ich kara jest zarezerwowana na sąd w dniu ostatecznym.

Joachim Jeremias dowodzi w jaki sposób literalna dolina Gehenny została blednie zinterpretowana jako symbol “piekła”,które niby jest miejscem ognistym: “…[Gehenna…od czasów starożytnych  była nazwą na dolinę na południowym wschodzie Jeruzalem…wzięte z przepowiedni proroków mówiących o dolinie [Jer.7:32+19:6 por. Iz.31:9] ponieważ były tam składane ofiary Molochowi [2 Król. 16:3; 21:6] to w drugim wieku BCE rozwinęła się idea, że dolina Hinnoma jest miejscem ognistego piekła [Eth. Enoch 26:90.26]…jako coś innego niż Sheol”[3].

Żydzi wierzyli, że “piekło” miało trzy poziomy: Gehenna, miejsce wiecznotrwałego ognia dla tych Żydów, którzy złamali przymierze i przeklinali Boga; `cienie`, miejsce pomiędzy, podobne do Katolickiego czyśćca; oraz miejsce odpoczynku, gdzie wierni Żydzi oczekiwali zmartwychwstania w dniach ostatecznych[4]. Takie zróżnicowanie nie ma żadnych podstaw w Biblii. Jest jednak znaczące, że Jezus używał `Gehenny` oraz zwrotu o wiecznotrwałym ogniu, żeby opisać karę dla tych, którzy zgrzeszyli w sposób, który Żydzi uznaliby za przypadkowy, grzechy które były o wiele łagodniejsze niż przeklinanie Boga i łamanie przymierza- patrzenie na kobietę z pożądliwością [Mk.9:47], dwulicowość [Lk.12:1,5; Mat.23:27-33], nie podanie wody jednemu z “maluczkich”, zabronienie uczniom Jana żeby naśladowali Jezusa[Mk.9:39-43]; nie głoszenie ewangelii z odwagą [Mk.10:25-28]. Te sprawy były traktowane jako bez znaczenia dla nadziei na życie wieczne. Ale podobnie jak to prorocy Izraelscy czynili, Jezus podnosi takie sytuacje i celowo wiąże je z najbardziej możliwą karą, o której Żydowscy słuchacze mogliby pomyśleć- Gehenna. Cały czas Biblia nawiązuje do niewłaściwych poglądów i robi rozprawę z ludźmi używając tymczasowo  niewłaściwych wniosków, aby zademonstrować różnicę miedzy pogaństwem, a prawdziwym wierzeniem. Język demonów, jak wykażemy jest tu klasycznym przykładem. Podobnie i tutaj jeżeli chodzi o Gehennę- karę dla łamiących przymierze oraz bluźnierstwo przeciwko Bogu. Jezus uczy nas jak mamy się zachowywać, a nie daje nam lekcji na temat stanu umarłych.

Możemy tez to widzieć dosyć wyraźnie w wypowiedzi Jezusa w Mt.25:41. Tutaj mówi On o “ ogniu wiecznym przygotowany dla diabła i jego aniołów”- nawiązując tutaj do mitu Gehenny. To jest fraza wzięta z apokaliptycznej Żydowskiej literatury. To była najgorsza kategoria kary, jaką stworzył Judaizm. Jednak Jezus w tym kontekście mówi o sposobie w jaki religijnie ludzie, którzy  mówią, że wierzą w niego, nie unikną kary za nie zaspakajanie potrzeb ich biednych braci. Jak łatwo popełnić grzech…nasz Pan używa tu najostrzejszego zwrotu jaki można znaleźć w Judaizmie żeby potępić. To jednak nie oznacza, że On w rzeczywistości wierzy w istnienie zarówno “wiecznotrwałego ognia” jak i tez w osobę Diabła. Aniołowie Diabla to ci, którzy ignorują potrzeby swoich braci. Jest to mocny argument gdzie kombinacja tych idei jest użyta przez Jezusa Chrystusa.

Psychologiczna Notatka
Robert Funk zauważył: "Badania za badaniami pokazują, że większość ludzi, którzy wierzą  piekło, myślą o sobie, że pójdą do nieba; ludzie którzy wierzą w piekło zazwyczaj myślą, że jest to miejsce dla innych”[5]. Ja osobiście nie zrobiłem takich badan, ale moje doświadczenie całkowicie się z tym pokrywa. Ci, którzy wierzą i głoszą “piekło” robią to raczej z głęboko zakorzenionych emocji niż z głębokiego studium Biblijnego tekstu. Pragnienie aby `legalnie` potępić innych, z kilkoma wspierającymi wersetami; uderzyć innych by w tym samym czasie wynieść swoja sprawiedliwość… to jest klasyczny sposób ludzkiego zachowania.
Notes

• "Indo-Europejskie słowo *kel znaczy "okrycie" albo "zakrycie" i w języku angielskim może odnosić się do “dołu”, “hełmu”, w języku niemieckim hohl [puste], Hohle [jaskinia] Halle[hala] oraz Holle[hell]”-J.B. Russell, The Devil (Ithaca: Cornell University Press, 1977) p. 62. Alva Huffer in Systematic Theology (Oregon, IL: The Restitution Herald, 1960) s. 160 sugeruje: "Biblijnie mówiąc, piekło jest grobem. Hell[piekło] jest angielskim słowem, które pochodzi z Anglo-Saxonskiego słowa helan, które oznacza “przykryć” albo “ukryć przed widokiem”. Jeszcze jedno wytłumaczenie, które nie musi zaprzeczać poprzedniemu jest takie, że “Hell” jest Germańskim słowem, imieniem bogini podziemi [“Hell”] – zobacz T.J.Wray oraz Gregory Mobley, Birth of Satan[New York:Palgrave Macmillian,2005]s.151. W tym przypadku   mamy tu przykład, gdzie używanie słowa nie musi oznaczać, że się zgadzamy z jego mitologicznym znaczeniem. Rozumiem przez to, że ja, dla przykładu, nie wierze że bogini Hel istnieje, ja rozumiem ze hell[grób] po prostu oznacza grób] i wciąż używam słowa “hell”, ponieważ jest ono w Angielskim języku. W podobny sposób, jak wykazaliśmy w rozdziale 4 oraz 5, że niepoprawne pogańskie i mityczne idee znajdują się w Biblijnym języku, co nie oznacza, że Biblia albo jej pisarze rzeczywiście wierzyli w oryginalne źródło i znaczenie tych słów. Polskim przykładem tego może być imię Kazimierz, które oznacza kogoś, kto robi wojnę, sprawia zamieszanie, [kazi mierz, kazi mir]. Mamy jednak przyjaciół, którzy mają na imię Kazimierz I to nie znaczy ze są niespokojnymi ludźmi. Wciąż mówimy do nich Kazik, Kaziu itd.

     (2) Odnośniki w Umberto Cassuto, Biblical And Oriental Studies (Jerusalem: Magnes Press, 1975) Vol. 2 s. 115.
(3) Joachim Jeremias, New Testament Theology (London: S.C.M., 1972) s. 129.
(4) J.B. Russell, A History Of Heaven (Princeton: Princeton University Press, 1997) s. 28.
(5) Robert Funk, Honest To Jesus (New York: Harper Collins, 1996) s. 213.