Prawdziwe Diabeł Biblijna Wyjaśnienie. Tlumaczenie: Waclaw Cwiecek

Kompletna książka jak PDF

Rozdzial 1: Historia Doktryny
1-1 Historia Diabla I Szatana W Starotestamentowych Czasach
1-1-1 Izrael w Niewoli: Babilonskie I Perskie Wplywy
1-1-2 Grecki Wplyw
1-2 Diabel po Nowym Testamencie
1-2-1 Szatan wedlug Jystyna Meczennika
1-2-2 Szatan wedlug Ireneusza i Tertuliana
1-2-3 Szatan wedlug Clemensa i Orygena
1-2-4 Szatan wedlug Lactanjusza i Anastazjusza
1-2-5 Szatan wedlug Augustyna
1-3 Szatan w Sredniowieczu
1-4 Szatan od Czasow Reformacji
1-4-1 Szatan w Raju Utraconym
1-5 Protestanci: Opor Popularnej Ideii Diabla
1-6 Diabel I Szatan we wspolczesnym mysleniu

Rozdzial 2: Niektore Podstawowe Nauki Biblijne
2-1 Aniolowie
2-2 Pochodzenie Grzechu i Zla
Dygresja 2: Rzymianie oraz madrosc Solomona
Dygresja 3: Kontekst Rodzaju 1-3
2-3 Szatan i Diabel
2-4 Zydowski Szatan
2-5 Pieklo
Dygresja 4 "Duchy w wiezieniu"

Rozdzial 3: Praktyczne Powiazania
3-1 Niektore Praktyczne Powiazania
3-1-1 "Byc duchowego usposobienia": Sedno Chrzescijanstwa
3-2 Diabel i Szatan: Trudne Pytania

Rozdzial 4: Demony
4-1 Diabel, Szatan i Demony
4-2 Demony i Balwany
4-3 Demony i Choroby
4-4 Jezyk Tamtych Dni
Dygresja 5 Bog Adoptuje Ludzka Perspektywe
4-6 Demony: Dlaczego Jezus Nie Skorygowal Ludzi?
4-7 Psychologia Wiary w Demony
4-8 Demony: Podsumowanie

Rozdzial 5: Niektore Przekrecone Wersety
Rozdzial 5 Studium Niektorych Biblijnych Wersetow Ktore Wspominaja Diabla i Szatana
5-2 Waz w Edenie
5-3 Synowie Bozy i Corki Ludzkie
5-4 Szatan w Hioba
5-4-1 Satan w Hioba: Wspolwierny?
5-4-2 Szatan w Hioba: Aniol-Szatan?
5-4-3 Obalenie Mitu 'Szatana' w Hioba
5-5 Lucyfer Krol Babilonu
5-6 Nanaszczony Cherubin
5-7 Szatan w Zachariasza 3
5-8 Kuszenie Jezusa
5-8-1 Jezus Na Pustyni: Studium Jezykowe Oraz Natura Pokus
5-8-2 Kuszenie Na Pustyni: Spojrzenie W Myslenie Jezusa
5-9 Nieczyste Duchy
5-10 Diabel I Jego Aniolowie
5-11 Szatan Zabiera Slowo
5-12 Szatan Jak Blyskawica
5-13 Szatan Wstepuje w Judasza
5-14 Piotr I Szatan
5-15 Wasz Ojciec Diabel
5-16 Przesladowanie Przez Diabla
5-17 Dziecko Diabla
5-18 Moc Szatana
5-19 Wydanie Szatanowi
5-20 Bog /Ksiaze Tego Swiata
5-21 Aniol Swiatlosci
5-22 Wyslannik Szatana
5-23 Ksiaze Nadziemski
5-24 Dawac przystep Diablu
5-25 Zasadzki Diabelskie
5-26 Sieci Diabelskie
5-27 Poszli za Szatanem
5-28 Przeciwstaw Sie Diablu
5-29 Lancuchy Ciemnosci
5-30 Cialo Mojzesza
5-31 Synagoga Szatana
5-32 Michal i Wielki Smok
5-33 Diabel i Szatan Zwiazani
Dygresja 6: "Czlowiek Bezprawia " (2 Tes. 2)

Rozdzial 6: Troche Koncowych wnioskow
6-1 Prawdziwy Diabel: Koncowe Wnioski
Legion i Gadarenskie Swinie

4-2-2 Studium: Resheph
Teraz chciałbym podsumować to, o czym pisałem do tej pory poprzez rozważenie bardzo popularnego wierzenia w demona nazywanego Resheph. On jest wspomniany imiennie w dokumentach znalezionych w rożnych odległych sobie miejscach takich jak Mari, Ugarit, Egipt, Cypr i Kartagina. To wskazuje na popularność wierzenia w tego demona między Izraelskimi sąsiadami- sąsiadami, którzy nieustannie kusili Izraela, aby zaakceptował ich wierzenia, stąd jest wzięta Boża aluzja do Reshepha u proroków. Wierzono, że jest on  odpowiedzialny za epidemię i gwałtowną śmierć. Słownik opisuje go jako: “Przypuszczalnie Bóg Wojny. Pan strzał. Ma rogi gazeli na swoim hełmie. Niszczy ludzi na dużą skalę przez wojny i choroby. Jest strażnikiem bogini słońca, Bogini Shepesh [co przypomina Khamael w Hebrajskim]. Jest także nazwany Mekal [Niszczyciel], i może mieć powiązanie z Hebrajskim Michałem [Mikal], który także jest Bogiem Wojny [Archanioł]”. Tak więc był on pogańskim demonem, odpowiednikiem Michała Anioła, który stanął po stronie Izraela [Dan.12:1]. W tego demona wierzyły wszystkie narody otaczające Izraela [1]. Tak bardzo popularne było to wierzenie, że moglibyśmy oczekiwać specyficznego potępienia lub podważenia tej wiary przez Yahveh. Ale tak nie jest. Czytamy o Reshephie w Hebrajskiej Biblii; i zawsze Yahveh pokazuje, że to co rzekomo Resheph robi, to właśnie On Yahveh jest za to odpowiedzialny. Cuda plag Egipskich i zniszczenie jakie Yahveh spowodował w czasie Wyjścia byłoby przypisane przez okoliczne narody demonowi Resheph; w ich oczach, takie rzeczy były dokładnie jego domeną. Ale Biblijne sprawozdanie cały czas podkreśla, że narody poznały, że to Yahveh, Bóg Izraela, uczynił te rzeczy i te narody zaczęły się bać Jego Imienia-  w ten sposób Resheph został pokazany jako „nic”, nieistniejący, bezsilny bożek.

Komentując cuda jakie się wydarzyły w czasie Wyjścia, Habakuk 3:5 pisze jak “przed Jego obliczem [manifestacja Yahveh w Aniele, który działał w czasie Wyjścia] idzie zaraza,
a Resheph [AV “płonące węgle”] pod Jego stopami”. Bycie pod czyimiś stopami jest Biblijnym idiomem na poniżenie i zniszczenie. Izrael był przez to pouczony, że podczas Wyjścia, wiarygodność istnienia Reshepha została zdruzgotana; te rzeczy [np. epidemie], które rzekomo były powodowane przez Reshepha, w rzeczywistości były spowodowane  przez Yahveh, Boga Izraela. Zauważ jak w Hab.3:4 pisze, że to Bóg, zamanifestowany w Aniele Michale, wyprowadził Izraela z Egiptu, który ma “rogi” i który był odpowiedzialny za masowe zniszczenie Egiptu oraz Kananejskich narodów. Nagłe zniszczenie oraz plagi Egipskie mogły być widziane jako czyn Reshepha. Ale Ps.78:48-49 komentuje na ten temat: “On [tu powinien być nacisk] wydał ich bydło na grad, a ich stada dla Reshepha [AV.”płomienne błyskawice”]. On wylał na nich czarę Swojego gniewu [a nie gniewu demonów], zapalczywość, zawziętość, zaciekłość oraz klęskę przez zesłanie aniołów zagłady pomiędzy nich”. Idea, że Resheph miał moc by czynić takie rzeczy jest tutaj całkowicie ośmieszona i pokazana jako ludzka fantazja.

Duchowo słaby Izrael mógł być kuszony po to, aby wierzyć w istnienie Reshepha. Nagłe zniszczenie Asyryjskiej armii za murami Jerozolimy mogło wyglądać jako dzieło Reshepha. Ale Ps. 76 mówi wyraźnie: “Tam [na polu bitewnym. Zobacz kontekst.] Bóg połamał Reshepha” [AV. “strzały wojenne”].

Odnośniki
(1) Zobacz R.K. Harrison, “Demonology” w Merril Tenney, ed., The Zondervan Encyclopedia Of The Bible (Grand Rapids: Zondervan, 1982) Vol. 2 s. 96.