Prawdziwe Diabeł Biblijna Wyjaśnienie. Tlumaczenie: Waclaw Cwiecek

Kompletna książka jak PDF

Rozdzial 1: Historia Doktryny
1-1 Historia Diabla I Szatana W Starotestamentowych Czasach
1-1-1 Izrael w Niewoli: Babilonskie I Perskie Wplywy
1-1-2 Grecki Wplyw
1-2 Diabel po Nowym Testamencie
1-2-1 Szatan wedlug Jystyna Meczennika
1-2-2 Szatan wedlug Ireneusza i Tertuliana
1-2-3 Szatan wedlug Clemensa i Orygena
1-2-4 Szatan wedlug Lactanjusza i Anastazjusza
1-2-5 Szatan wedlug Augustyna
1-3 Szatan w Sredniowieczu
1-4 Szatan od Czasow Reformacji
1-4-1 Szatan w Raju Utraconym
1-5 Protestanci: Opor Popularnej Ideii Diabla
1-6 Diabel I Szatan we wspolczesnym mysleniu

Rozdzial 2: Niektore Podstawowe Nauki Biblijne
2-1 Aniolowie
2-2 Pochodzenie Grzechu i Zla
Dygresja 2: Rzymianie oraz madrosc Solomona
Dygresja 3: Kontekst Rodzaju 1-3
2-3 Szatan i Diabel
2-4 Zydowski Szatan
2-5 Pieklo
Dygresja 4 "Duchy w wiezieniu"

Rozdzial 3: Praktyczne Powiazania
3-1 Niektore Praktyczne Powiazania
3-1-1 "Byc duchowego usposobienia": Sedno Chrzescijanstwa
3-2 Diabel i Szatan: Trudne Pytania

Rozdzial 4: Demony
4-1 Diabel, Szatan i Demony
4-2 Demony i Balwany
4-3 Demony i Choroby
4-4 Jezyk Tamtych Dni
Dygresja 5 Bog Adoptuje Ludzka Perspektywe
4-6 Demony: Dlaczego Jezus Nie Skorygowal Ludzi?
4-7 Psychologia Wiary w Demony
4-8 Demony: Podsumowanie

Rozdzial 5: Niektore Przekrecone Wersety
Rozdzial 5 Studium Niektorych Biblijnych Wersetow Ktore Wspominaja Diabla i Szatana
5-2 Waz w Edenie
5-3 Synowie Bozy i Corki Ludzkie
5-4 Szatan w Hioba
5-4-1 Satan w Hioba: Wspolwierny?
5-4-2 Szatan w Hioba: Aniol-Szatan?
5-4-3 Obalenie Mitu 'Szatana' w Hioba
5-5 Lucyfer Krol Babilonu
5-6 Nanaszczony Cherubin
5-7 Szatan w Zachariasza 3
5-8 Kuszenie Jezusa
5-8-1 Jezus Na Pustyni: Studium Jezykowe Oraz Natura Pokus
5-8-2 Kuszenie Na Pustyni: Spojrzenie W Myslenie Jezusa
5-9 Nieczyste Duchy
5-10 Diabel I Jego Aniolowie
5-11 Szatan Zabiera Slowo
5-12 Szatan Jak Blyskawica
5-13 Szatan Wstepuje w Judasza
5-14 Piotr I Szatan
5-15 Wasz Ojciec Diabel
5-16 Przesladowanie Przez Diabla
5-17 Dziecko Diabla
5-18 Moc Szatana
5-19 Wydanie Szatanowi
5-20 Bog /Ksiaze Tego Swiata
5-21 Aniol Swiatlosci
5-22 Wyslannik Szatana
5-23 Ksiaze Nadziemski
5-24 Dawac przystep Diablu
5-25 Zasadzki Diabelskie
5-26 Sieci Diabelskie
5-27 Poszli za Szatanem
5-28 Przeciwstaw Sie Diablu
5-29 Lancuchy Ciemnosci
5-30 Cialo Mojzesza
5-31 Synagoga Szatana
5-32 Michal i Wielki Smok
5-33 Diabel i Szatan Zwiazani
Dygresja 6: "Czlowiek Bezprawia " (2 Tes. 2)

Rozdzial 6: Troche Koncowych wnioskow
6-1 Prawdziwy Diabel: Koncowe Wnioski
Legion i Gadarenskie Swinie

Dygresja 4 "Duchy w więzieniu"
“Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem. W nim poszedł ogłosić [zbawienie] nawet duchom zamkniętym w więzieniu.  Niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego cierpliwość Boża oczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę. Teraz również zgodnie z tym wzorem ratuje was ona we chrzcie nie przez obmycie brudu cielesnego, ale przez zwróconą do Boga prośbę o dobre sumienie, dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa” [1 Piotra 3:18-21].

 “Poszedł”
Po pierwsze musimy rozwiać wszelkie wątpliwości, jakie się rodzą ze zwrotu językowego “poszedł”. Współczesna Grecka literatura bardzo często używa takich “przestarzałych” sformułowań. Efezjan 2:17 mówi o Panie Jezusie `A przyszedłszy zwiastował pokój
wam`. Ale to nie oznacza, że On Sam osobiście przyszedł do nas i zwiastował. I rzeczywiście sformułowania o pójściu, przyjściu są często używane w odniesieniu do głoszenia osobie – np. Mat 9:13: “Idźcie i starajcie się zrozumieć”. Nasz Pan nie miał na myśli, żeby oni literalnie gdzieś sobie poszli. Podobnie w Daniela 12:4 oraz w Habauka 2:2 jest zachęta dla tych, którzy rozumieją Boże słowo, żeby “biegli” – nie literalnie, ale jako reakcja na głoszone słowo. O Samym Bogu jest pisane jako o przychodzącym, zstępującym, itd. kiedy On `zwiastuje` ludzkości (np. Rodz. 11:5; Wyj. 19:20; Liczb. 11:25; 2 Sam. 22:10). W Jer. 39:16, uwięzionemu Jeremiaszowi jest powiedziane, żeby “poszedł i powiedział Ebedmelechowi…” słowo Pańskie o nim. Jeremiasz nie mógł literalnie opuścić wiezienia, żeby to zrobić- ale jest tu idea, że osoba spotykająca się ze Słowem Pana przeżywa doświadczenie Pana `idącego` do niego albo do niej. I tym sensie przesłanie, ze Pan Jezus [w samej esencji] mógł `iść` do kogoś bez literalnego fizycznego pójścia gdziekolwiek, a nawet bez świadomego istnienia w tym czasie. Nawet w Polskim języku mamy wyrażenia takie jak np. “pójść po rozum do głowy”, które nie mogą być rozumiane literalnie.

Zwiastując W Duchu
Staramy się zrozumieć, jak Chrystus mógł zwiastować w duchu. On był “zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia [Gk. poprzez, ze względu na] Duchem”. Pan został wzbudzony “ według Ducha Świętości” [Rzym.1:4]. Dlaczego Chrystus powstał z martwych? Ze względu na Jego bezgrzeszne życie oraz osobowość, tzn. Jego “duch” świętego życia. Tutaj leży powiadanie między Ojcem, Synem, Duchem Świętym a zmartwychwstaniem Jezusa. On został wzbudzony przez Ojca ze względu na ducha świętości, którego my teraz rozwijamy w sobie: “A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha” [Rzym.8:11]. Ten werset pokazuje, ze duch Jezusowy jest tym samym, który ma mieszkać w nas. To nie oznacza, że jesteśmy bezcielesnymi duchami, ale raczej, że nasz sposób życia/duch życia powinien być Chrystusowy. 1 Piotra 4:1 potwierdza tą samą regułę- musimy uzbroić się tą sam myślą/duchem, który był w Jezusie, kiedy cierpiał na krzyżu. Jeżeli nasz Duch i Duch Chrystusowy są zbieżne i są w jedności, to mamy świadectwo, że jesteśmy prawdziwie dziećmi Bożymi [Rzym. 8:16]. To było przez takiego samego ducha, przez którego Chrystus zwiastował do uwięzionej ludzkości, zwłaszcza w czasach Noego, jak to wskazał Piotr. Duch Chrystusowy był u wszystkich proroków i to było esencja ich świadczenia. “Świadectwo [zwiastowanie] Jezusa jest duchem proroctw” w tym sensie, że zwiastowanie proroków było zwiastowaniem Jezusowym ponieważ był w ich przesłaniu Jego Duch.

W 1 Piotra 3 oraz 4 rozdziale przejawia się niewątpliwy wątek na temat przeciwieństwa pomiędzy “ciałem” [to co jest zewnętrzne, co wygląda na pozór], a “duchem”, to co jest wewnętrzne, co jest Boże.

Duch, przez którego Jezus został wzbudzony jest podobny z naszym duchem życia dla Boga, łagodny duch, życie w sprawiedliwości, czyste sumienie, itd. Jego Duch ma być naszym duchem- mamy mieć takiego “samego ducha/umysł” wraz z Nim, podzielając umysł jaki On posiadał zwłaszcza w czasie Jego śmierci [1 Piotra 4:1] i to jest dokładnie taka sama nauka jaka znajdziemy w Filipian 2:5: “To dążenie/sposób myślenia niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie” w czasie Jego śmierci. Zauważmy tutaj, że Duch Jezusowy jest wyrażony przez Jego sposób myślenia w czasie Jego śmierci. To jest ten umysł/duch, którego powinniśmy przejawiać, który powinien być w nas. I to w tym sensie widzimy, że poprzez Swoją śmierć Pan Jezus zwiastował “w duchu” tym, których nigdy nie spotkał. W tym samym sensie, to było duchowe usposobienie Noego, które było jego świadczeniem dla otaczającego go świata. Piotr mówi w 1 Piotra 3:19, że Chrystus poprzez Jego Ducha głosił ludziom w czasach Noego. W 2 Piotra 2:5 on mówi, że Noe był głosicielem sprawiedliwości ludziom dookoła. Jednak w 1 Piotra 3:19 Piotr mówi, że Chrystus głosił do tych ludzi przez Swojego Ducha. Rozwiązaniem tego jest z pewnością to, że chociaż Noe nigdy nie spotkał Jezusa, to jednak azyl zgodnie z tym samym Bożym duchem, tak samo jak Jezus; i to było jego świadectwo dla świata. Jest tylko jeden Duch [Efezjan 4:4]. Ten sam duch świętości, który był w Jezusie, podobnie był w Noem. “Duch”, duch Boży, a także Duch Chrystusowy są tym samym w Rzymian 8:9.

 “Duchy w więzieniu”
Biblijnie, mężczyzna albo kobieta jest zidentyfikowana z ich duchem w rozumieniu ich umysłu i sposobu życia. Heb.12:23 mówi o duchu sprawiedliwych ludzi, z którymi powinniśmy mieć łączność. To oznacza, że powinniśmy się identyfikować z drogą/sposobem życia, duchem życia “sprawiedliwych ludzi” z przeszłości. Bóg jest “Bogiem duchów wszelkiego ciała” [Liczb 16:22; 27:16] w tym sensie, że jest Bogiem całego człowieczeństwa. Tak wiec zwrot “duchy w wiezieniu” może odnosić się do ludzi, którzy w ich duchowym życiu, są uwiezieni. Niemal od razu nasza myśl idzie do Izajasza 42:2,7, który mówi o zwiastowaniu Jezusa, prorokując, ze On uwolni duchowo uwiezionych- niezupełnie poprzez bezpośrednie dydaktyczne nauczanie, ale poprzez ducha Swojej osobowości i wspaniałego przykładu jaki dał. Tak wiec “więzienie” jest po prostu więzieniem ludzkiego umysłu, które może być otworzone przez umysłowy przykład Jezusa. Możemy tu zapytać dlaczego zwykli ludzie są opisani w tych fragmentach jako “duchy”. Kontekst mówi o świadczeniu/zwiastowaniu Jezusa ludziom poprzez Jego Ducha albo sposobie życia jakie jest zamanifestowane u Jego ludzi. Duch wewnątrz Jego ludzi apeluje do uwiezionych duchów albo serc/umysłów tych ludzi, którzy obserwują naśladowców Jezusa. My apelujemy do serca, ducha poprzez swoje świadectwo – a nie tylko poprzez intelektualne dyskusje. Duch Chrystusowy w nas apeluje do uwięzionych duchów w innych ludziach. “Duchy w wiezieniu” były kiedyś [“przedtem”] nieposłuszne [1 Piotr 3:20]. Te same 2 Greckie słowa tłumaczone jako “przedtem” oraz “nieposłuszne” pojawiają się w Rzym. 11:30iI mówią o nas, którzy w przeszłości nie wierzyliśmy [byli nieposłuszni]. To jest jeden z bardzo wielu razy, kiedy słownictwo Piotra jest podobne do Pawłowego, że on robi aluzje do niego; i tak tedy Piotr uczy nas, że chociaż świadectwo ducha Chrystusowego było, w tym kontekście, odnoszące się do pokolenia Noego, to jest także świadectwem, które my wszyscy otrzymujemy od tych, którzy maja ducha Chrystusowego w jakimkolwiek czasie w historii. Piotr właśnie mówił jak nieposłuszni ludzie są nawróceni poprzez świadectwo duchowego, życia w Chrystusie [1 Piotr 3:1]. Piotr pisze na tle “dni ostatnich”, których pokolenie Noego jest pierwotypem. Tak więc jak im było świadczone poprzez ducha Chrystusowego, który był w Noem, tak samo będzie z pokoleniem dni ostatnich. Boża cierpliwość “czekała” w czasach Noego: Greckie słowo wskazuje, że czekanie na coś. Jest także tłumaczone na “oczekiwać”. Bóg czekał i oczekiwał odpowiedzi na świadectwo Noego; w tym widzimy jak Bóg przejawiał nadzieję. On miał nadzieje w beznadziejności, że będzie jakiś odzew; i rzeczywiście żaden odzew nie przyszedł. Duch Chrystusa oraz Boży zawsze byli świadkami dla wszystkich pokoleń. Tu zachodzi pytanie dlaczego Piotr zdecydował się zwrócić uwagę akurat na przykład Noego z pośród wszystkich innych pokoleń. Być może dlatego, że pokolenie Noego jest typem dni ostatnich w jakich, Piotr wierzył, ze żyje. Tak więc to całe stadium ma wielkie znaczenie na nasze dni; ponieważ najważniejszym świadectwem dni końca jest duch Chrystusowy w nas, który świadczy do samo uwiezionego świata.