Prawdziwe Diabeł Biblijna Wyjaśnienie. Tlumaczenie: Waclaw Cwiecek

Kompletna książka jak PDF

Rozdzial 1: Historia Doktryny
1-1 Historia Diabla I Szatana W Starotestamentowych Czasach
1-1-1 Izrael w Niewoli: Babilonskie I Perskie Wplywy
1-1-2 Grecki Wplyw
1-2 Diabel po Nowym Testamencie
1-2-1 Szatan wedlug Jystyna Meczennika
1-2-2 Szatan wedlug Ireneusza i Tertuliana
1-2-3 Szatan wedlug Clemensa i Orygena
1-2-4 Szatan wedlug Lactanjusza i Anastazjusza
1-2-5 Szatan wedlug Augustyna
1-3 Szatan w Sredniowieczu
1-4 Szatan od Czasow Reformacji
1-4-1 Szatan w Raju Utraconym
1-5 Protestanci: Opor Popularnej Ideii Diabla
1-6 Diabel I Szatan we wspolczesnym mysleniu

Rozdzial 2: Niektore Podstawowe Nauki Biblijne
2-1 Aniolowie
2-2 Pochodzenie Grzechu i Zla
Dygresja 2: Rzymianie oraz madrosc Solomona
Dygresja 3: Kontekst Rodzaju 1-3
2-3 Szatan i Diabel
2-4 Zydowski Szatan
2-5 Pieklo
Dygresja 4 "Duchy w wiezieniu"

Rozdzial 3: Praktyczne Powiazania
3-1 Niektore Praktyczne Powiazania
3-1-1 "Byc duchowego usposobienia": Sedno Chrzescijanstwa
3-2 Diabel i Szatan: Trudne Pytania

Rozdzial 4: Demony
4-1 Diabel, Szatan i Demony
4-2 Demony i Balwany
4-3 Demony i Choroby
4-4 Jezyk Tamtych Dni
Dygresja 5 Bog Adoptuje Ludzka Perspektywe
4-6 Demony: Dlaczego Jezus Nie Skorygowal Ludzi?
4-7 Psychologia Wiary w Demony
4-8 Demony: Podsumowanie

Rozdzial 5: Niektore Przekrecone Wersety
Rozdzial 5 Studium Niektorych Biblijnych Wersetow Ktore Wspominaja Diabla i Szatana
5-2 Waz w Edenie
5-3 Synowie Bozy i Corki Ludzkie
5-4 Szatan w Hioba
5-4-1 Satan w Hioba: Wspolwierny?
5-4-2 Szatan w Hioba: Aniol-Szatan?
5-4-3 Obalenie Mitu 'Szatana' w Hioba
5-5 Lucyfer Krol Babilonu
5-6 Nanaszczony Cherubin
5-7 Szatan w Zachariasza 3
5-8 Kuszenie Jezusa
5-8-1 Jezus Na Pustyni: Studium Jezykowe Oraz Natura Pokus
5-8-2 Kuszenie Na Pustyni: Spojrzenie W Myslenie Jezusa
5-9 Nieczyste Duchy
5-10 Diabel I Jego Aniolowie
5-11 Szatan Zabiera Slowo
5-12 Szatan Jak Blyskawica
5-13 Szatan Wstepuje w Judasza
5-14 Piotr I Szatan
5-15 Wasz Ojciec Diabel
5-16 Przesladowanie Przez Diabla
5-17 Dziecko Diabla
5-18 Moc Szatana
5-19 Wydanie Szatanowi
5-20 Bog /Ksiaze Tego Swiata
5-21 Aniol Swiatlosci
5-22 Wyslannik Szatana
5-23 Ksiaze Nadziemski
5-24 Dawac przystep Diablu
5-25 Zasadzki Diabelskie
5-26 Sieci Diabelskie
5-27 Poszli za Szatanem
5-28 Przeciwstaw Sie Diablu
5-29 Lancuchy Ciemnosci
5-30 Cialo Mojzesza
5-31 Synagoga Szatana
5-32 Michal i Wielki Smok
5-33 Diabel i Szatan Zwiazani
Dygresja 6: "Czlowiek Bezprawia " (2 Tes. 2)

Rozdzial 6: Troche Koncowych wnioskow
6-1 Prawdziwy Diabel: Koncowe Wnioski
Legion i Gadarenskie Swinie

4-3 Demony i Choroby
Niemniej jednak czytamy w Nowym Testamencie o wypędzaniu demonów- i rzeczywiście, Nowy Testament jest napisany tak jakby popularne wierzenie w demony było poprawnym wierzeniem. Myślę, że odpowiedź na ten paradoks leży w zrozumieniu w jaki sposób Bóg używa języka w Biblii. George Lamsa komentuje ten temat: “”Wypędzić” jest Aramejską frazą, która oznacza przywrócić do zdrowego umysłu [do przytomności]” [1]. Dowody przedstawione powyżej są wystarczająco duże na to, że demony nie istnieją. Jeżeli Nowy Testament mówi o nich tak, jakby istniały, a Biblia nie zaprzecza sama sobie, to staje się to oczywiste, że rozwiązanie tego paradoksu może być w analizie sposobu w jaki Bóg używa języka. Jeżeli jest nam powiedziane, w sposób jasny i bez najmniejszej wątpliwości, że Bóg sprowadza nasze problemy i ze On jest źródłem wszelkiej mocy, to wtedy Biblia nie może nam mówić, że demony- mniejsi bogowie, którzy stoją w opozycji do jedynego Boga- sprowadzają te rzeczy na nas. Jest to dość znaczące, że słowo “demony” pojawia się w Starym Testamencie tylko cztery razy i zawsze opisuje oddawanie czci bałwanom, ale w Nowym Testamencie pojawia się wiele razy. Myślę, że jest tak dlatego, gdyż w czasach kiedy Ewangelie były pisane, było to językiem dnia codziennego aby powiedzieć, że jakakolwiek choroba, której się nie rozumiało, była winą demonów. “Jeśli chodzi o ludzi z pierwszego wieku to rozumieli oni, że jakiekolwiek choroby, włącznie z chorobami umysłowymi, delirium i spazmami, były przypisane działalności demonów, które –jak wierzono- roiły się w powietrzu” [2]. Jeżeli demony rzeczywiście istnieją i są odpowiedzialne za nasze choroby oraz problemy, to wtedy czytalibyśmy więcej na ten temat w Starym Testamencie. Ale nie ma tam nic takiego w tym kontekście.

Demony i Choroby Umysłowe
Mówiąc, że demony zostały z kogoś wypędzone ma się na myśli, że zostali uzdrowieni z chorób psychicznych, albo z chorób, które nie były rozumiane w tamtych czasach. Ludzie żyjący w pierwszym wieku mieli skłonność, aby winić `demony` za wszystko czego nie rozumieli.  Choroby umysłowe były niezrozumiałe na tym poziomie medycznej wiedzy jaką posiadali. Ludzie mówili o tych którzy cierpieli na takie choroby jako o `opętanych przez demony`. W Starym Testamencie, zły albo nieczysty duch odnosi się do kogoś, kto ma mentalne kłopoty [Sędz.9:23; 1 Sam.16:14; 18:10]; i w każdym przypadku Starotestamentowego odnośnika do złych duchów, były one zesłane przez Boga, a nie przez ortodoksyjnego `Diabła`. W czasach Nowego Testamentu, język złych duchów/opętania przez demony odnosił się do tych, którzy cierpieli na choroby psychiczne. Związek pomiędzy demonami, a chorobami jest pokazany poniżej: “…przyprowadzili do Niego wielu opętanych przez demony; a On wypędził te duchy słowem…żeby mogło się wypełnić to, co było przepowiedziane przez proroka Izajasza mówiącego, On nasze niemoce wziął na siebie i choroby nosił” [Mat. 8:16-17]. Tak więc ludzkie niemoce i choroby są opisane jako “opętanie przez “demony” oraz “złe duchy”.

Kiedy czytamy w Dziejach 8:7 o nieczystych duchach wołających ogromnym głosem, Wschodni [Aramejski] tekst mówi: “Wielu umysłowo chorych wolało wielkim głosem”. Jest to dlatego ponieważ, zgodnie z Georgem Lamsa, “Nieczyste duchy” jest Aramejskim terminem opisującym lunatyków” [3]. Powinniśmy wiedzieć, że Lamsa był Aramejczykiem, który doskonale rozumiał i mówił płynnie tym językiem. Dorastał on w prowincjonalnej części Kurdystanu, gdzie do dzisiejszej pory jest zachowany Aramejski język w niezmienionej formie od czasów Jezusa. Jest to znaczące, że w swoich obszernych dziełach Lamsa nie widział w naukach Jezusa i Pawła żadnego poparcia dla popularnej koncepcji diabla i demonów-  upierał się przy tym, że Semickie oraz Aramejskie terminy, jakie są używane w Biblii, są niezrozumiale przez Zachodnich czytelników, i że są nadużywane po to, aby poprzeć ich pogląd na osobę diabła i demonów.

Filo oraz inni pisarze komentują, jak wyśmiewano się z opętanych przez demony, a zwłaszcza jak dzieci szydziły z ich upośledzenia- co wskazuje, że `opętanie przez demony` jest bardziej formą użytą do opisania chorób umysłowych, aniżeli chorych fizycznie. Kiedy Legion był wyleczony z jego `demonów`, to czytamy o nim, że był ”ubrany i przy zdrowych zmysłach” [Mark.5:15]. `Opętany przez demona człowiek w Marka 1:23 siedzi w synagodze i nagle głośno wrzeszczy- co wskazuje na to, że był umysłowo upośledzony. Ludzie myśleli, że Jezus jest szalony i powiedzieli, że to jest dlatego, że miał On demona [był opętany]- “On ma demona i jest szalony” [Jana 10:20; 7:19-20; 8:52]. Stąd wierzyli oni, że demony powodują szaleństwo.

Leczenie chorych
Kiedy ludzie zostawali uleczeni, to wtedy “opętanemu przez demony” zostały przywrócone “zdrowe zmysły” [Mark.5:15; Łuk.8:35]. To wskazuje, że bycie “opętanym przez demony” jest inną formą na określenie, że są chorzy umysłowo- tzn; nie mają zdrowych zmysłów. Ci “opętani przez demony” –jest napisane- byli “uzdrowieni” albo “wyleczeni” [Mat.4:24; 12:22; 17:18] opętanie przez demony jest innym sposobem na opisanie choroby. W Łuk.10:9 Jezus powiedział swoim 70 apostołom, aby poszli i “uleczyli chorych”, co oni uczynili. Potem powrócili, radując się, a w ich sposobie wyrażenia się i zrozumienia, “nawet demony były nam poddane poprzez Twoje imię”- tu znowu demony i choroby są tym samym [Łuk.10:17]. Chrystus nie tylko zgromił nieczyste duchy, ale także wiatr, wzburzone fale [Mat.8:26] oraz gorączkę [Łuk.4:38]- a więc nieosobowe rzeczy. Zauważ, że kiedy ludzie przyprowadzili do Jezusa kobietę, o której powiedzieli, że jest związana przez szatana przez 18 lat, to czytamy że Jezus po prostu powiedział: “Kobieto, jesteś uwolniona ze swojego inwalidztwa” [Łuk.13:16]. Jezus nic nie powiedział na temat `szatana` ani też nie spędził kilku minut na jakąś kosmiczną walkę z `szatanem` po to, aby `uwolnić` tą kobietę. On nie ustosunkował się do fałszywej idei bycia związanym przez Szatana; ale wykazał, że w cokolwiek ludzie wierzą o niewidzialnym i im nieznanym świecie, to On i Jego moc jest znacznie potężniejsza, że w efekcie te rzeczy nie istnieją w życiu Jego ludu. Jest wiele podobieństw pomiędzy językiem użytym na opisanie `wypędzenia` demonów, a tym który jest użyty na temat uzdrawiania. Jezus “zgromił” demony w Marka 9:25, ale także “zgromił” gorączkę [Łuk.4:39] oraz burzę [Mat.8:26]. Jest powiedziane o demonach, że `odeszły` [Mat.17:18], ale także czytamy o trądzie że `odszedł` [Mark 1:42] oraz choroby, które `odeszły` po wyleczeniu [Dzieje 19:12]. Posunę się nawet do tego, aby powiedzieć, że każdy przypadek osoby, o której jest powiedziane, że jest opętana przez demony, ma swój odpowiednik w chorobach, które dzisiaj rozpoznajemy – jak np. epilepsja, schizofrenia.

Każdy wierzący, że demony istnieją powinien zadać sobie pytanie: “Kiedy jestem chory, czy jest to spowodowane przez demony?”. Jeżeli myślą, że Nowotestamentowe odnośniki do demonów, mówią o mniejszych bogach, które krążą dookoła czyniąc zło, to powinni powiedzieć, że “tak”. W takim przypadku jak wytłumaczymy fakt, że wiele chorób za które się kiedyś winiło demony, są teraz wyleczalne albo kontrolowane przez lekarstwa? Malaria jest klasycznym przykładem. Wiele ludzi w Afryce wierzyło, aż do niedawna, że malaria była powodowana przez demony, ale teraz wiemy, że malaria może być wyleczona przez chininę albo inne antybiotyki. Czy chcemy przez to powiedzieć, że kiedy demony widząc małą żółtą tabletkę, którą przełyka chory człowiek, wystraszą i uciekną? Niektóre z chorób, które wyleczył Jezus, a które są opisane jako rezultat opętania przez demony, teraz zostały rozpoznane jako tetanus [tężec] albo epilepsja- każda z tych chorób jest teraz leczona lekarstwami.

Mój przyjaciel pochodzi z wioski niedaleko Kampali w Ugandzie. Opowiedział mi jak kiedyś ludzie wierzyli, że malaria jest powodowana przez demony, ale kiedy zobaczyli jak antybiotyki z łatwością kontrolują malarię, to wtedy przestali winić demony za to. Kiedy jednak ktoś miał malarię mózgową [powodującą poważne choroby umysłowe] to wtedy  wciąż winili za to demony. Doktor przyszedł z niedalekiego miasteczka i zaoferował im bardzo mocny antybiotyk jako lekarstwo na malarię, ale oni nie chcieli tego przyjąć, ponieważ jak powiedzieli, potrzebują czegoś do walki z demonami, a nie z malarią. Ten sam doktor wrócił później i powiedział “mam tabletki, które wygonią  demony”; chory człowiek bardzo chętnie wziął ten antybiotyk i mu się polepszyło. Te drugie tabletki były tymi samymi, jak i te pierwsze. Doktor nie wierzył w demony, ale posłużył się językiem jakim posługiwali się ci ludzie, po to aby przekonać te osoby - tak samo jak “Wielki Lekarz”, Pan Jezus ponad 2000 lat temu. Norman Lewis, jeden z  najlepiej sprzedających się pisarzy XX wieku, który opisywał podróże, zaobserwował to samo w jego podróżach do Azji. Wspomina jak w Birmie w latach 1950, doktorzy mogli osiągnąć współpracę z pacjentami tylko poprzez zapewnienie ich, że zamierzają z nich `wypędzić demony` [4].
Nie jestem jedynym człowiekiem, który tak rozumie to zagadnienie. Raymond Brown podsumował to, co do tej pory powiedzieliśmy, w takich oto słowach: “Niektóre wypadki, w których Synoptyczne Ewangelie opisują przypadki opętania przez demony, wyglądają na przypadki naturalnych chorób. Symptomy opisane w Marka 9:17,18 wyglądają na epilepsje, podczas gdy symptom opisane w Marka 5:4 wyglądają na niebezpieczne szaleństwo. Nie można się oprzeć wrażeniu, że czasami, jeżeli chodzi o opętanie przez demony, zarówno ewangeliści, jak i Jezus odzwierciedlają niejasne medyczno-religijne zrozumienie tamtych czasów” [5]. Joachim Jeremias mówił podobnie: “Rożnego rodzaju choroby są przypisywane demonom, zwłaszcza choroby umysłowe… powinniśmy zrozumieć lepiej powagę tych obaw przed demonami jeżeli weźmiemy pod uwagę brak zamkniętych szpitali dla umysłowo chorych, co oznacza, że takiego typu choroby były bardziej wyeksponowane publicznie niż to się dzieje w naszych czasach…Nie ma więc nic dziwnego w fakcie, że ewangelie także pokazują choroby umysłowe jako opętanie przez demony. Używają one języka i konceptu tych czasów” [6].

W Jesus: The Village Psychiatrist, Donald Capps daje nam przekonywujące argumenty, że Jezus uleczał chorych, za pomocą tego co nazywamy psychosomatycznymi środkami, poprzez uzdrowienie umysłu osoby, w ten sposób fizyczne manifestacje chorób zostały wyleczone. Do pierwszego wieku Galileusz zaobserwował, że wyglądało to na wypędzenie demonów, a tymczasem w rzeczywistości był to głęboko duchowe uzdrowienie (7).

Odnośniki
(1) George Lamsa, Gospel Light (Philadelphia: A.J. Holman, 1939) s. 64.
(2) G.P. Gilmour, The Memoirs Called Gospels (Toronto: Clarke, Irwin & Co., 1959) s. 69.
(3) George Lamsa, New Testament Commentary (Philadelphia: A.J. Holman, 1945) s. 57,58.
(4) Norman Lewis, Golden Earth: Travels In Burma (London: Eland, 2003) s. 196.
(5) Raymond Brown, An Introduction To New Testament Christology (London: Geoffrey Chapman, 1994) s. 41.
(6) Joachim Jeremias, New Testament Theology (London: S.C.M., 1972) s. 93.
 (7) Donald Capps, Jesus: The Village Psychiatrist(Louisville, Kentucky: Westminster John Knox Press, 2008).